Juliette
(Williamsburg)
Een Franse
brasseriestijl eettent (alles wat Frans is, is hot in New York, trust me)
die ons wist te lokken met de melding dat er een dj op het gezellige dakterras
zou spelen. Grappig genoeg aten we aan oude Jupilertafeltjes en toepasselijk
genoeg bleek de fettucini nogal french
cuisine qua omvang te zijn (lekker, maar weinig dus). We waagden ons dus
nog aan een dessert, wat het beste deel van de maaltijd bleek te zijn (perfecte
panna cotta)! Ook de enige zaak waar we expliciet een omrekeningetje kregen van
hoeveel fooi je moet betalen voor je maaltijd: handig!
Tacombi (Nolita)
Honger hadden we
en toevallig passeerden we deze immense garage die omgebouwd was tot een
Mexicaanse eetkeet. Twee taco’s bleken iets te weinig om echt goed te eten (ja,
we waren op onze centen aan het letten), maar zelf suggereerden ze dan ook om
minstens 3 taco’s te bestellen. De volgende keer proberen we misschien iets
uitgebreider de tijd te nemen om nog wat meer van deze fijnproevertjes binnen
te spelen. Puik!
Cemita’s
(eetkraampje op Williamsburg Flea)
Weeral honger,
honger, honger nadat we de Williamsburg Flea al enkele uren rondgestruind
hadden. Gelukkig stonden er ook eetkraampjes. Voor lunch slash street food vond
ik de meeste kraampjes aan de dure kant, dus zoals ik op festivals doe,
besliste ik pas na een grondige inspectie (wat heeft die in zijn handen en van
welk kraampje komt het?) wat te eten. We kozen voor Cemita's, waar ze, jawel, cemita’s ofte
Mexicaanse sandwiches (lees: eerder hamburgers) verkochten. Bovendien konden we die bij een prachtig uitzicht op Manhattan vanuit het East River State Park oppeuzelen. Smaakte lekker en
supervers, wel opletten van het bovenste sausje: pikant!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten