zondag 18 november 2012

Een avondontbijtfilmpje

Een avondje alleen thuis, dat was mijn 'probleem' gisteren. Ja, ik ben zo iemand die in het weekend toch liever uitgaat dan thuis in de zetel te blijven hangen. Maar vermoeidheid en de onwil om op mijn fiets de regen te trotseren deden me toch in die zetel belanden.
Dan maar een filmklassieker bekijken die ik nog op mijn to-see-lijst had staan: 'Breakfast at Tiffany's' van Blake Edwards, gebaseerd op het boek van Truman Capote. Als je één beeld van de reeënogige Audrey Hepburn kent, dan komt die gegarandeerd uit deze charmante film uit 1961. En hé, die tegenspeler, George Peppard, die kende ik ook (Hannibal, de man met de sigaar uit 'The A-Team')!

De film kwam even ter sprake toen we in New York aan Tiffany's passeerden, maar toen wist ik er bitter weinig over. Mocht ik er ooit nog eens passeren, dan zou ik meteen denken aan Audrey met een ontbijtkoek voor het venster. Maar deze beelden vond ik nog leuker: 

 het maskeravontuurtje

 Audrey Hepburns personage Holly Golightly die 's ochtends melk uit een cocktailglas drinkt

 en niet te vergeten Holly die aan het breien is (waarbij ze haar handen toch maar vreemd houdt). Let ook op de kat!

Of hoe een avondje thuis in de zetel hangen toch nog leuk kon uitdraaien. Maar misschien de volgende keer toch wat drank in huis halen en wat vrienden uitnodigen...

woensdag 7 november 2012

Purity Ring

Gisteren mocht ik me weer maar eens gelukkig prijzen dat ik op nog geen 8 kilometer van een geweldige muziekclub woon. Je leert er al eens je muzikale spectrum nog meer verbreden: zo kreeg sinds gisteren Purity Ring een mooi plaatsje in het mijne. 

Toegegeven, ik wou al een plaat nog voor ik hun optreden gezien had, al was het maar voor het mooie artwork. Het Canadese duo Megan James en Corin Roddick schakelden hiervoor vriendin Kristina Baumgartner in, die geen specifieke kunstopleiding gevolgd heeft, maar met haar handgemaakte illustraties wél perfect de sfeer van het album in beelden wist te vertalen. Maar toch wou ik eerst het optreden in De Kreun afwachten.

Dat Purity Ring hoogst waarschijnlijk een soort hipsterhype is, kon ik gewoon al raden door even het publiek te bekijken. Maar hey, een hype màg van mij gerust als ie terecht is, en voor Purity Ring was dit zeker het geval. Hun poppy elektronica met vervormende effectjes en lome ritmes had iets lieflijks en dreigends tegelijk. Verlegen zangeres Megan Jones liet de weegschaal nog iets meer naar het lieflijke overzwaaien met haar stem, maar de plastische teksten (die me trouwens aan Björks werk deden denken) waren allesbehalve mierzoet.

Als toemaatje kreeg je dan ook nog eens een visueel spektakel: lampionnen die deden denken aan cocons lichtten op muziekmaat op boven het podium, een werkerslamp bracht extra sfeer en hoe die muzikaal-tactiele lichtshow eigenlijk precies werkte, vraag ik mij nog steeds af. Afijn, lieve Purity Ring: u was een totaalpakketje waar ik enorm van genoten heb.

En ja, ik heb hun plaat 'Shrines' dan uiteindelijk gekocht. Op vinyl, want zo komt het artwork tenminste volledig tot zijn recht.



maandag 5 november 2012

Dolletjes!

Ik had het eerder op deze blog al eens over Momiji dolls. Gekir en handgeklap toen ik deze limited edition exemplaren, ontworpen door Katia De Conti en geïnspireerd op Hollywoodiconen uit de jaren '20, zag. Ze spelen meteen in op 2 zwaktes die ik heb: schattige figuurtjes én de roaring twenties. Rechts meen ik in elk geval een cute Momijiversie van actrice Louise Brooks te herkennen. Want!

Bron: NEnz
https://lovemomiji.com/momiji-blog/dolls/limited-edition-by-katia-de-conti