In no great hurry: 13 lessons in life with Saul Leiter

Dat het leuk is dat er een boek met zijn werk uitgegeven is, maar dat hij niet snapt waarom een Europese regisseur hem lastig komt vallen om een documentaire over hem te maken, mompelt Saul Leiter. Voor 'In no great hurry' (2012) viel Tomas Leach fotograaf en kunstenaar Saul Leiter een drietal jaar lastig. Hij legde vast hoe de tachtiger probeert zijn appartement vol negatieven, prints en souvenirs te ordenen, hoe hij zijn vertrouwde buurt rondsjokt, camera nog steeds in de hand, en hoe hij mijmert, mompelt en plaagt.

Van begin tot einde bekeek ik deze documentaire met een brede glimlach. Leiters foto's hadden me al eerder geraakt in hun verstilling, kadrering en prachtige manier om kleuren vast te leggen. Dit charmante, eerlijke portret doet je alleen nog meer van Leiter houden. Nederig, kwiek, innemend en altijd met een kwinkslag weet vooral Leiter zelf je even te doen stilstaan bij alles. Er is tenslotte geen haast bij...

Bron: http://www.innogreathurry.com

Boedapest voor beginners: 5 must visits

Correctie: 6 must visits als je Boedapest zelf meerekent. Toen we met koffers uit de metro onze eerste stappen in Boedapest zetten, was het meteen duidelijk: dit is een wondermooie stad. 
Ik heb haast meer omhoog gekeken dan in New York. De opeenvolging van prachtige gevels was nauwelijks bij te houden. Neoclassicisme, art nouveau, gewoon rondwandelen in Boedapest en je vergapen aan de architecturale pareltjes is de beste manier om de stad in je op te nemen. Kuier ook eens langs de Donau aan de Pestkant tot aan het schoenenmonument en hét postkaartbeeld van Boedapest, het parlement met zicht op het heuvelachtige (toerismewalhalla) Boeda met zijn kasteel, Matthiaskerk en vissersbastion.

Maar bon, de must visits dus:

Iparmüvészeti Muzeum (museum van toegepaste kunsten)

Ook al heb je het niet zo voor meubels en vazen: dit museum moet je voor het art nouveau gebouw alleen al eens bezoeken. Het prachtige typisch veelkleurige Hongaarse dak, interieur met islam en hindu invloeden... Waw was het stopwoordje toen we hier arriveerden. De tijdelijke tentoonstelling (reclameposters uit het Interbellum) was een leuk extraatje.

Ludwig Muzeum

Na een dagje tussen horden toeristen slenteren was dit museum van hedendaagse kunst een verademing. Heerlijk rustig de collectie van de heer en mevrouw Ludwig bewonderen én hedendaagse Hongaarse kunstenaars leren kennen.

Széchenyi badhuis

Zelfs al begint het lampje 'cliché' te branden, dit moet je zeker doen! Boedapest telt meerdere badhuizen, wij kozen op aanraden van vrienden toch voor het populairste... tijdens de werkweek uiteraard om een toeristische overrompeling te vermijden. Instant relaxen in een 18-tal baden, deels buiten, deels binnen in alweer een héél mooi gebouw. Drie uren en zwaar verrimpelde vingers en tenen later kwamen we met een brede lach buiten. Aanrader!

Terror Haza

Minder gezellig, maar heel aangrijpend was House of Terror, ooit het hoofdkwartier van de Hongaarse Nazi's en later van de geheime politie tijdens de communistische overheersing. Dreigende muziek, vernuftige opstelling, hier kom je niet zo relaxt buiten.

Capa Center

Genoemd naar de beroemde fotograaf Robert Capa, maar geen verzamelplaats van zijn werk. Wel een centrum van fotografie en visuele kunst. Tijdelijke tentoonstellingen wisselen elkaar hier af. Toen we naar Boedapest vertrokken had ik het als extraatje genoteerd totdat we er 's avonds passeerden en zagen dat 'Kontaktok' net begonnen was: een rondreizende tentoonstelling rond fotoagentschap Magnum en hun contact sheets. Snuisteren in het kladwerk van beruchte fotografen: heerlijk!

Onze reis duurde een week, dus hadden we ruim de tijd om ook minder vanzelfsprekende plaatsen aan te doen. Dit kon al eens op musea met verouderde gebouwen uitdraaien (Vasarely museum) of toeristisch genegeerde locaties (Memento Park, een park met beelden uit de Sovjetperiode mét absurde zijattracties), maar meestal wél op een belevenis.

Memento Park

O, dennenboom op Fiat

Soms kan ik wel eens tilt slaan van al het geblog, getumblr, gesmoeltjesboek, gepin en watnogmeer op het net. Was ik net bijna klaar met een grondige grote winterschoonmaak doorheen al mijn favoriete links, moest ik toch even lachen bij de nieuwe tumblr van Oh Happy Day! Haar Fiat wordt in San Francisco zodanig veel als curiosum gefotografeerd dat ze op een gegeven moment zélf foto's begon te nemen van de mensen die foto's ervan nemen: en People Taking Pictures of my Car was geboren.

Nu, als je een kerstboom op het dak van je Fiat bindt, vraag je er volgens mij wel om.

Ogen en oren verwennen

Als je zou moeten kiezen: liever doof of blind? Geen van beide natuurlijk. Mijn lieve wederhelft neigt misschien meer naar het auditieve en ikzelf naar het visuele, maar beiden hebben we ook een voorliefde voor elkaars voorliefde. Dit weekend hebben we er dan ook voor gezorgd dat zowel oren als ogen verwend werden met 2 culturele uitstapjes.

Beginnen deden we met een bezoekje aan het Fotomuseum in Antwerpen, waar momenteel de tentoonstelling 'You ain't seen nothing yet' loopt. Muziek en fotografie zijn onafscheidelijk. Denk maar aan iconische platenhoezen of de sinds MTV hoogst belangrijke videoclips. Deze tentoonstelling gaat nog een stapje verder op zoek naar de link tussen deze 2 kunstvormen.

Bleven het hardst hangen: de fotoreeks 'The Disciples' van James Mollison. Hierin portretteert hij die hard fans van bekende artiesten en bands. Creepy hoe je puur door kledij en kapsels meteen raadt welke muzikanten ze verafgoden!

Voor de reeks 'We want more' maakte Daniel Cohen foto's van artiesten wanneer ze afgeleefd/uitbundig/uitgeput/kribbig nog even de backstage induiken alvorens terug het podium op te gaan voor één of meer bisnummers. Gevolg: geen poses, maar levensechte snapshots.

Zaterdag trokken we naar Oostende voor de Marvin Gaye midnight love tour, waarbij je via een digitale wandeldocumentaire alles te weten komt over hoe Marvin Gaye begin jaren '80 in Oostende vertoefde om tot rust te komen en zijn carrière terug uit het slop te halen. Grote aanrader! Je hoeft niet noodzakelijk een superfan van Marvin te zijn om de (vaak amper een 4-tal minuten durende) filmfragmenten te appreciëren, naast serieuze documentaire zit er ook humor en natuurlijk hopen muziek in. Bovendien leer je Oostende eens op een andere manier kennen. En doe je een fikse wandeling in tussentijd!

Bon, ogen, oren én fysieke conditie verwend: win, win, win!

Paris, dag 1: shop 'till you drop

Parijs in 2 dagen, minder dan 2 dagen zelfs. Veel te weinig tijd, noem ik dat. De bezienswaardigheden (Louvre, Musée d'Orsay, Centre Pompidou, Montmartre, Quartier Latin, ...) hadden we op een vorige trip jaren geleden al eens gedaan, dus de keuze voor dag 1 was simpel: shoppen! Gemakkelijke sloefkes, check. Metroticket, check. Research, adresjes, openingstijden, check. Houd je schrap voor een rollercoaster genaamd dag 1.

12h - Artoyz

Hét adres bij uitstek voor designer toy freaks zoals mijn wederhelft. Toys, toys, toys! Hier en daar waren er ook wat 'blind boxes' niet meer zo 'blind', maar al opengemaakt: ideaal als je écht je verzameling wil vervolledigen dus. Artoyz heeft ook zijn eigen vinyl toy series, dus enkele 'speciallekes' vallen er wel te scoren. De tijdelijke tentoonstellingen in de kelder krijg je er gratis bij.

http://www.artoyz.com

13h30 - Kiliwatch

Vintage heaven. Killiwatch blijft de referentie voor hopen vintage kledij, netjes opgedeeld in kleurenschema's en dat op een (vooral naar Parijse normen) uitzonderlijk grote oppervlakte. Misschien een beetje een open deur intrappen, maar dit blijft een goed adresje en we passeerden er toevallig, dus dan moet je toch eens binnen om te gaan snuisteren.

http://espacekiliwatch.fr

13h52 - l'Illustre Boutique

Dit kleine winkeltje is volledig toegewijd aan hedendaagse illustratie: ingekaderde illustraties, bedrukte tassen, kaartjes, schriftjes met - uiteraard - mooie illustraties. Charmant!

http://lillustreboutique.over-blog.com

14h17 - My Electro Kitchen

Aangezien we toch in de buurt waren, toch eens gaan piepen aangezien dit een favoriet was op onze vorige trip naar Parijs. Maar helaas, bij deze bevestigd: definitief gesloten. Boehoe!

15h06 - The Impossible Project

Een regenbui joeg ons een klein winkeltje binnen dat voorwaar de grot van ali baba bleek. Toen Polaroid definitief de productie van zijn befaamde instantcamera's stopzette, zetten de mensen achter The Impossible Project alles in het werk om nieuwerwetse camera's en filmvellen te maken. Wij hebben nog een origineel toestel thuis staan die we ooit op een rommemarkt op de kop tikten, dus moest ik wel van de gelegenheid gebruik maken om wat fotovellen te kopen om eens te testen of die wel nog werkt. Waar regen niet al goed voor is!

http://www.the-impossible-project.com

16h45 - Monsieur Poulet

De winkelruimtes in Parijs vallen meestal enorm klein uit. Zo ook bij Monsieur Poulet. Hier moet je zijn voor T-shirts en hoodies van biokatoen voor hem, haar en kleine uk. Monsieur Poulet organiseert wedstrijden voor grafici. De winnende ontwerpen worden gedrukt op de producten en hopla, je loopt rond met een originele illustratie aan je lijf!

http://www.monsieurpoulet.com

16u59 - Bird on the Wire

Alles wat je niet nodig hebt, maar altijd al hebt willen hebben: hét adres voor originele cadeautjes, gadgets waarvan je gaat gniffelen, juweeltjes, hebbedingetjes. Enfin, je weet niet waar eerst kijken. My cup of tea! Met een volle tas extra gewicht als resultaat.

http://www.suicidalshop.fr

17h54 - Le silence de la Rue

Platenwinkel naar het principe 'een beetje van alles'. Wel een nors heerschap aan de winkeltoog die voorbeluisteren interpreteert als de plaat voor de volledige winkel opleggen. Als je weet wat je wil, moet je misschien eens binnenspringen dus. Zoniet. Euhm... niet.

http://nl.yelp.be/biz/le-silence-de-la-rue-paris

18h29 - Sessùn

Dit Franse merk maakt watertandend mooie kledij. Ik ben een sensitieve freak als het op fashion shoppen aankomt en qua stoffen ben je hier zeker van een enorme sensatie. Ook in de portemonnee... Voor als je jezelf écht eens wil verwennen dus.

http://sessun.com

18h56 - Souffle Continu

Een veel aangenamere plaatjesshoppensfeer dan in La Silence de la Rue. Ook hier opnieuw een aanbod dat alle kanten uitgaat en niet echt in één iets specialiseert. Voor elk wat wils, laat ons zeggen. Correcte prijzen én voorbeluistermogelijkheid van vinyl, weliswaar mits beschikbaar op cd. 

http://www.soufflecontinu.com

20h - Palais de Tokyo - Tokyo Eat

Van al dat shoppen krijgt een mens al eens honger. Al ooit eens getest en goedgekeurd, dus hadden we al op voorhand gereserveerd om terug in het kunstige decor van Tokyo Eat te dineren. 
Voordeel 1: het museum waarin Tokyo Eat is ondergebracht blijft tot 0u open, dus een bezoekje kan zowel voor als na de maaltijd. 
Voordeel 2: er is ook een museumshop met een uitgebreid aanbod kunst- en designboeken.
Voordeel 3: het eten is er bedrieglijk simpel, maar vooral een smaaksensatie en daardoor toch die extra Euro's waard. 
Voordeel 4: ondertussen word je ook nog eens op goede muziek getrakteerd door een dj, mits die nog boven het gekwebbel van de Parijse bobogemeenschap uitkomt. 
Nadeel: vegetarisch? Dat kennen ze hier niet. 
Tip 1: probeer de sapjes, die zij helemaal hun dada: mijn appelseldersapje was ronduit heerlijk. 
Tip 2: bestel zeker een dessert, ze tillen je maaltijd nog een niveau hoger.

http://www.palaisdetokyo.com/fr/lifestyle/le-tokyo-eat

Fotofoor

Feestdag, en een foor naast onze deur. Dat vraagt om de deur uit te gaan, dachten we zo, en nee, niet richting foor. Richting Budafabriek in Kortrijk, want daar kan je nog tot 9 juni de fototentoonstelling Aller Retour bezoeken: werken van Belgische, beter nog, Kortrijkse fotogiganten Carl De Keyzer, Stephan Vanfleteren en Bieke Depoorter. Dat het de moeite was, en dat elke fotograaf op zijn eigen manier een sterke indruk op ons netvlies heeft achtergelaten, verklappen we graag.

De ontroerende intimiteit van Bieke Depoorters foto's die me al eerder op deze blog wist te raken.

De imposante grootsheid en oog voor detail en compositie in Carl De Keyzers 'Moments before the flood'.

Letterlijk binnenwandelen in het werk van Stephan Vanfleteren: een constructie van uitgaves van 'Façades & vitrines' en de schoonheid in vergane glorie bewonderen.

Nakaarten bij een koffietje in Café Retour en beseffen dat we geen favoriet kunnen of willen aanduiden van de fotografen, alle drie waren ze op hun eigen manier even straf. 

En als dessert nog eens naar de gratis duotentoonstelling van Athos Burez en Titus Simoens kuieren in de paardenstallen van het Broelmuseum. Twee jonge fotografen in dialoog: van wie zou welk werk zijn? Doet het er eigenlijk toe als de sfeer versmelt en de foto's elkaar net versterken?

A well spent afternoon, noemen we dat, en enkele uurtjes minder foorlawaai.

Back to the future

Fotografe Irina Werning is nogal geobsedeerd door oude foto's, en dan nog liefst die van andere mensen. Fascinerend toch: door oude fotoalbums bladeren. Twee jaar geleden begon ze voor haar serie 'Back to the future' met verschillende mensen hun jeugdfoto's opnieuw te maken, nagebootst nu ze ouder waren, compleet met dezelfde retro effecten en outfits. Gewoon, uit nieuwsgierigheid naar hoe ze zich hierbij zouden voelen en vooral naar hoe ze eruit zouden zien. Fun!

Bron: Designlovefest

http://irinawerning.com

A shade of red

Alyson Fox fotografeerde voor 'A shade of red' meer dan 100 vrouwen van verschillende leeftijd en ras, waarvan de meesten nog nooit hun portret hadden laten nemen. Eén ding hebben ze gemeen: ze hebben allemaal dezelfde rode tint lippenstift op. Alyson Fox koos lippenstift als centraal concept om onder andere de spanning tussen poseren voor een fotograaf en de transformatie die make-up altijd ergens inhoudt te onderzoeken. Mooi concept, mooie foto's!

Bron: Where the lovely things are
http://www.alysonfox.com