Met het weekendje Parijs in het vooruitzicht, was het hoog tijd om dit hartverwarmende filmpje van Jean-Pierre Jeunet nog eens boven te halen. De vorige keer dat we naar Parijs gingen, had ik een heuse Amélie Poulainwandeling (die vooral door Montmartre leidt) afgedrukt, maar toen de film niet vlak voor vertrek herbekeken. Niet dat ik de wandeling nu nog eens over zal doen, maar de zin om misschien eens een wandeling langs Canal Saint-Martin te doen (waar ze keitjes ketst) is er nu wél.
Even schrikken dat deze film al een goede 12 jaar oud is (wat vliegt de tijd), maar behalve de roklengte van Amélie was er niks gedateerds aan. Integendeel, deze prent blijft elke kijkbeurt heerlijk verfrissend. Genieten van de eenvoudige dingen des levens, je medemens eens verrassen op een originele manier, dàt blijft Amélie ons telkens opnieuw bijbrengen.
Voor wie deze film nog nooit gezien heeft: meteen doen! Vooral als je je even down voelt, zal je humeur gegarandeerd weer richting 'het leven is mooi' draaien. Audrey Tautou stal in 2001 massaal mensenharten met haar rol als de verlegen Amélie die beslist om haar leven te veranderen: voortaan bemoeit ze zich met de mensen en zal ze hun leven op een magische manier beïnvloeden. De reizende tuinkabouter, het mysterie van de fotoautomaat, de toogpraat in Café des deux moulins, de vind-ik-leuks en vind-ik-niet-leuks (let wel, in een pré-facebooktijdperk) van de personages, alles blijft boeien van begin tot einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten