Gisteren mocht ik me weer maar eens gelukkig prijzen dat ik op nog geen 8 kilometer van een geweldige muziekclub woon. Je leert er al eens je muzikale spectrum nog meer verbreden: zo kreeg sinds gisteren Purity Ring een mooi plaatsje in het mijne.
Toegegeven, ik wou al een plaat nog voor ik hun optreden gezien had, al was het maar voor het mooie artwork. Het Canadese duo Megan James en Corin Roddick schakelden hiervoor vriendin Kristina Baumgartner in, die geen specifieke kunstopleiding gevolgd heeft, maar met haar handgemaakte illustraties wél perfect de sfeer van het album in beelden wist te vertalen. Maar toch wou ik eerst het optreden in De Kreun afwachten.
Dat Purity Ring hoogst waarschijnlijk een soort hipsterhype is, kon ik gewoon al raden door even het publiek te bekijken. Maar hey, een hype màg van mij gerust als ie terecht is, en voor Purity Ring was dit zeker het geval. Hun poppy elektronica met vervormende effectjes en lome ritmes had iets lieflijks en dreigends tegelijk. Verlegen zangeres Megan Jones liet de weegschaal nog iets meer naar het lieflijke overzwaaien met haar stem, maar de plastische teksten (die me trouwens aan Björks werk deden denken) waren allesbehalve mierzoet.
Als toemaatje kreeg je dan ook nog eens een visueel spektakel: lampionnen die deden denken aan cocons lichtten op muziekmaat op boven het podium, een werkerslamp bracht extra sfeer en hoe die muzikaal-tactiele lichtshow eigenlijk precies werkte, vraag ik mij nog steeds af. Afijn, lieve Purity Ring: u was een totaalpakketje waar ik enorm van genoten heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten