Gisteren een overhaast filmavondje ingelast. In Buda Kortrijk toonden ze slechts 2 (!!!) avonden de Japanse prent 'Air doll' (voor de mensen die Japans kennen: 'Kûki ningyô') van Hirokazu Koreeda en gisteren was de laatste voorstelling. Aangezien die op mijn must-see-lijstje stond heb ik geen moment getwijfeld om een ticketje te kopen en ik heb er absoluut geen spijt van gekregen.In 'Air doll' komt Nozomi, een opblaaspop, tot leven. Ze verkent de stad rondom haar met haar vers verworven ziel en wordt verliefd op een jongen die in een videotheek werkt.
Aanvankelijk leek de film het Amélie Poulainpad op te gaan, compleet met ontroerende soundtrack van World's End Girlfriend die speelgoedklanken niet links laten liggen. Door de naïeve, nieuwsgierige ogen van Nozomi worden kleine details grootse wonderen. Maar tussendoor ontmoet je verschillende personages die elk op hun manier worstelen met de grootstedelijke eenzaamheid en vooral leegheid van hun bestaan.
Maar zoals vaak met Japanse films, moet je je niet aan een licht filmpje verwachten. Je krijgt nog rake klappen in de maag gespitst voor de aftiteling verschijnt.
Bitterzoet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten