Vandaag beetje een rotdag gehad, maar de nieuwsbrief van de enfants terribles van Lazy Oaf heeft me weer kunnen opvrolijken. Ze hebben een nieuwe poppy zijcollectie ontworpen voor Brits kunsthuis Tate. T-shirts, een kettinkje, tas en stationary die de creatievelingen onder jullie zeker zal bekoren. Smile!
Meet Josh Goleman, fotograaf, woonachtig in Brooklyn en voorzien van een zotte bende vrienden. Vooral op zijn blog documenteert hij alledaagse belevenissen en ontmoetingen. Professioneel gezien legt hij huwelijken en rock 'n roll en rock 'n roll huwelijken vast, maar er is één constante: alles blijft even persoonlijk en spontaan, opdracht of geen opdracht.
Laat het een troost wezen voor iedereen die wel eens verveeld voor de tv zit: zappen kan wel degelijk iets opleveren. Maandagavond kwam ik zo toevallig bij het BBC2-programma 'Mary Queen of Shops' terecht.
Grijs, beige en vaal roze zijn allemaal kleuren die in heel wat zomercollecties terug keren, maar volgens Sretsis, het modelabel van de Thaise Pim Sukhahuta, moge deze zeker blijven tot in de winter. In de fotosessie van haar collectie vol fragiele, kwetsbare, meisjesachtige ontwerpen lijken de modellen in verdronken porseleinen beeldjes gegoten. Mooi, dromerig, verstild en toegegeven, ook een tikkeltje creepy.
Iedereen die wat met mode bezig is, weet dat dit een extreem jachtig wereldje is. En dan heb ik het niet alleen over het bijhouden van wat 'in' en 'out' is. Goede bronnen in de gaten houden is cruciaal als je op de hoogte wil blijven van wat er leeft en beweegt op fashionvlak.
Voeg een beroemde scène uit '2001, A Space Odyssey' en boeken samen en je krijgt The Archive Series van David Garcia Studio: zotjes! Doel van deze serie: de relatie tussen ruimte en boeken te onderzoeken en hierbij meteen de grens tussen kunst en design te doen vervagen.
In het Kortrijkse wonen heeft vaak zijn nadelen, vooral als je een cinefiel bent zoals ik. Zit je dan ongeduldig te wachten totdat die ene film eind-de-lijk in de bioscoop verschijnt en blijkt geen enkele van de twee Kortrijkse cinema's die te programmeren. Tenzij je een rit van minimum een half uur ziet zitten, is het dan noodgedwongen wachten op de dvd-release (want, nee dank u, ik download geen films illegaal).
Zegt het allemaal zelf, nietwaar?
Een comfortabel plaatsje voor de trouwe viervoeter, een stijlvol bijzettafeltje voor het baasje én een toepasselijke naam: BowHaus. Voor wie geen uitpuilende portemonnee heeft een prachtcombinatie om aan eigen handigheid aan te passen.
Ga ik naar Antwerpen om nog een extra verjaardagscadeau te zoeken voor my lovely guy en vind ik niks niks en niks (plan A, B én C moesten tot mijn grote spijt geschrapt worden). En keer ik natuurlijk terug met iets voor mezelf, allez, voor ons tweetjes dan: een lekker ouderwets analoog fotoboek van Urban Outfitters waarin je ook leuke herinneringen of commentaren kan krabbelen: zalig kleur en een grappige titel. Dit zal mooi staan in mijn boekenkast! En wees gerust: ondertussen heb ik al een plan D klaar.
We zijn op de valreep nog naar de Ed Templeton-tentoonstelling 'The Cemetery of Reason' in het S.M.A.K. gaan kijken gisteren. De zon buiten ondersteunde nog wat extra de fotografische roadtrip die ons de expositie binnenleidde. De beeldhouwwerken en tekeningen van deze skateboarder waren niet helemaal mijn ding, zijn foto's des te meer. Ze leken zich voort te planten op de muren van het S.M.A.K., zoveel waren het er. Templetons lens is scherpzinnig, nieuwsgierig en vooral doodeerlijk... op een soms nogal expliciete manier. Het commentaar dat hij vaak bij zijn foto's krabbelt maakt die nog des te persoonlijker. Oer-Amerikaanse diners en strenge Russische gebouwen, gebroken neuzen en naakte vriendinnen, tienerrokers en religieuze beelden, Ed Templeton legt alles vast en laat je door zijn ogen meekijken in zijn eigen wereld.
Kwestie van te illustreren dat ik momenteel in opperSpaanse mood verkeer. Net een jaar avondles Spaans achter de rug en maandag heb ik examen. En dat werd stilaan tijd! Hopelijk is het daarna gedaan met kinderlijk enthousiast dingen aanwijzen en spontaan het Spaanse woordje ervoor te brabbelen. Ik kan me in de winkel nog net inhouden om niet in het Spaans te bestellen. Eén ding is zeker: per ongeluk een halve kilo chorizo bestellen, zoals tijdens mijn laatste (pre-Spaanse-lessen) reisje naar Barcelona, zal mij niet meer overkomen... espero.Kid's Room from stefan vandegehuchte on Vimeo.
Bron: freaky.be
Aaiaiai, drrrringend tijd dat ik eens de plas oversteek! Londen staat bovenaan mijn verlanglijstje citytrips, maar het ziet er naar uit dat ik een bezoek aan het land van tea time en perfect gentlemen nog verder zou moeten uitbreiden. In Bath loopt momenteel namelijk een fototentoonstelling in het Fashion Museum: 'Photographing Fashion: British Style in the 1960's'. Denk Mary Quant, Jean Muir en veel, héél veel originele foto's uit het modearchief van de Sunday Times: een instant flashback naar de swinging sixties gegarandeerd.
Nu ik toch het zeemzoeterige, schattige pad op aan het gaan ben, kan ik beter meteen nog wat doorgaan. Ik heb het wel voor oude kinderboekjes. De vrolijk gekleurde illustraties van Mary Blair uit 'I can fly', die Mademoiselle Robot onlangs postte, zijn pure eye candy voor mij. En wat blijkt? Ik kende het werk van Mary Blair al, en jullie waarschijnlijk ook! Als je heel goed kijkt, merk je misschien wat gelijkenissen met de stijl van Disneys 'Alice in Wonderland', 'Peter Pan', 'Song of the South' en 'Cinderella'. Mevrouw Blair werkte heel lang voor The Walt Disney Company en verzorgde behalve voor deze animatiefilms onder andere ook het ontwerp voor de Disney attractie It's a Small World. Pas later is ze freelance gaan werken voor zowel de reclame- als kinderboekenwereld. De druk van verschillende van haar geïllustreerde kinderboeken uit de jaren '50 zijn nooit stopgezet: laat de zoektocht bij deze beginnen!
Mijn kleine teen zegt dat dit misschien wel eens een bescheiden zomertrend zou kunnen worden. Al op meerdere modeblogs ballerina's gespot met schattige tekeningen op. De creatievelingen onder ons kunnen hun eigen exemplaren gemakkelijk een persoonlijke toets geven, mits een goede textielstift en een grote portie lef.
