It's a...

Geen jongen, geen meisje, maar... een website! Geen telefoontje of berichtje nodig om www.lemonlizzie.be te bezoeken. 

Wat zoveel betekent dat deze blogpost meteen ook de laatste op deze webstek is...
Maar niet getreurd: alle 'oude' blogberichten vind je (in een blinkend vers jasje) op de nieuwe site terug en voor het vervolg kan je uiteraard ook daar terecht. Geen einde dus, maar een nieuw begin!

Robbe

Jaren terug kreeg ik mijn allerALLEReerste tekenopdracht ooit: het geboortekaartje maken voor Berre, het eerste zoontje van Mieke en Arne. En kijk, Berre is net grote broer geworden van Robbe, voor wie ik - joepie! - ook het kaartje mocht tekenen.

Mieke en Arne wilden graag Berre mee op het kaartje en houden wel van een handgemaakt gevoel. Ik koos voor een iets meer realistische stijl en haalde de verfpenselen boven. Grote broer Berre houdt van alles wat met ridders te maken heeft, dus stak ik hem in zijn ridderoutfit om trots zijn guitige kleine broertje te showen. Hoera voor Robbe!

Ceres

Een klein weetje over mij: als het op kleuren aankomt, zit ik absoluut nooit (ja, nee, nooit) in mijn comfortzone. Als kleine uk heb ik altijd van tekenen gehouden, maar dat inkleuren, o jee… binnen de lijntjes blijven, de juiste kleuren kiezen, dat was niet mijn ding.

Ook vandaag worstel ik nog met inkleuren. Altijd breekt het angstzweet eventjes bij me uit, want ik zou wel eens de ‘verkeerde’ kleuren kunnen kiezen en daarmee de hele tekening naar de knoppen helpen.

Toen vriendin Annelies me belde of ik enkele tekeningen wou maken voor het geboortekaartje van hun dochtertje en dat Krysztoff Dorion voor de inkleuring en afwerking van het kaartje zou zorgen, was ik dus eerlijk gezegd een klein beetje opgelucht.

Annelies en Jeroen kozen voor hun dochtertje de naam Ceres, ook de naam van de Romeinse godin van de oogst, lente en creativiteit, steevast met graan afgebeeld. Mijn opdracht was om een kleine kleuterversie van deze godin te maken, iets wat wél nog in mijn comfortzone ligt. De kleine Ceres in innige omhelzing met een bundel graan stond behoorlijk snel op papier. De schaduwtekening met een schommelende Ceres volgde om een iets andere stijl als optie te geven. Jeroen en Annelies besloten ze allebei te gebruiken. Eentje voor de envelop en eentje voor het kaartje zelf. 

Op het eindresultaat was het ook voor mij in spanning wachten tot het geboortekaartje in de brievenbus landde. Een leuke verrassing, want mijn tekening had een ware make-over gekregen: één waarbij de lijnen waar ik vaak zo fel aan vasthoud net uitgespaard bleven en alle aandacht naar het feestelijke geel van het graan gaat. Krysztoff voegde ook een handgekleurd gevoel toe met het kleedje en de schaduw aan de voetjes. Keuzes die ik niet zou verzonnen hebben, maar die zo een frisse eigenheid aan het kaartje geven. 

Les die ik geleerd heb: iedereen kleurt op zijn eigen manier in. Iemand anders dan Krysztoff was waarschijnlijk met nòg andere kleuren en keuzes op de proppen gekomen. Bang zijn om iets verkeerd te doen met kleuren is dus nergens voor nodig: je kan er alleen maar je eigen persoonlijke toets aan geven.
En toch vond ik het fijn dat iemand anders mijn tekening herinterpreteerde: dat bracht nog wat extra spanning mee met het wachten op Ceres' geboorte. Proficiat, Annelies en Jeroen!

Wherever I lay my hat is my home

Bij citytrips verblijven wij steevast in een jeugdherberg, uit budgetoverwegingen en omdat we uiteindelijk ook geen stad bezoeken om de hele tijd op de kamer te blijven (tiens). Een bed en als we geluk hebben douche en toilet op de kamer is voor ons al meer dan voldoende. Ik heb nog nooit onze verblijfplaats op mijn blog gepost, maar voor deze wil ik toch eens een uitzondering maken. 

Voor Madrid moesten we niet lang twijfelen: The Hat stak er tussen de hostels die we online zochten met kop en schouders bovenuit. Verwacht qua kamer geen balzaal (eerder het omgekeerde), maar je krijgt alle basics die je nodig hebt, met een slim ontworpen gebouw erbij. The Hat gaat voor hedendaags, eenvoudig design met leuke details en (opnieuw, is dit iets typisch voor Madrid?) veel aandacht voor illustratie: in de hal hingen geïllustreerde prints van het magazine Arteuparte die je kon kopen en elke traphalverdieping had een muurschildering. Oké, het gratis ontbijt kon wat druk zijn en toastbrood is niet meteen mijn favoriete manier om de dag te beginnen, maar de grote troef van The Hat is hun dakterras waar ze een gezellig cafeetje ingericht hebben. Voeg daar supervriendelijk personeel en een leuk sfeertje aan toe en je hebt een winnaar. Fijne plek!

Nomnom Madrid

Van al dat bezoeken en shoppen krijgt een mens al eens honger. En wat hebben wij in Madrid geleerd? Tapas blijken steevast de beste keuze. Als wij voor een klassieke hoofdmaaltijd gingen, waren we meestal ietsje teleurgesteld. Een hoofdmaaltijd bestaat in Madrid uit vlees, vlees, vlees en als je geluk hebt een beetje groentjes. Ben je vegetariër? Zoek dan op voorhand wat adresjes uit, of je krijgt het lastig. Madrilenen eten rond respectievelijk 14u en 21u, dus zet die biologische klok maar iets later dan je gewend bent. Elk pleintje in Madrid telt één of meerdere terrasjes (waar je ook wel iets meer betaalt dan binnen, maar enfin, je moet er iets voor over hebben, hé).

Onze favoriete eetadresjes:

La gastro croqueteria de Chema
Met voorsprong onze topfavoriet. Hun specialiteit: duo's van kroketjes. Dan hebben we het niet over de Nederlandse muurvariant, maar een ware gastronomische ervaring: mooi gepresenteerd, verrassende combinaties en smaken die je nog nooit met kroketten had geassocieerd (onder andere inktvis, maar mijn favoriet was die met prei, geitenkaas en groene pepertjes). Wij gingen voor een tapasmenu van 9 duohapjes (18 Euro): superverzorgd, vriendelijke bediening en bij elk gerechtje een kort woordje uitleg. En we ontdekten er fideuà, een Valenciaanse variant van paëlla met noedels in plaats van rijst: njamnjam! Absolute aanrader! 

La musa
Het niveau van La croqueteria was moeilijk te evenaren, maar in La Musa kreeg je 9 lekkere tapas voor 18 Euro per persoon. Oké, toegegeven, met de 3 dessertjes om te delen kon het bij mij niet meer stuk.

Rayén
Na al dat vlees eten, hadden we ongelooflijk veel nood aan groentjes. Waar beter dan een veganistisch restaurantje? Dit piepkleine zaakje houdt het simpel: een menu van de dag met 2 keuzes, want weggooien vinden ze daar maar niks. Lekker én goedkoop: 12 Euro voor een soepje, stoofpot met curry, olijven, aubergine en courgette en - ik dacht ik ga eens voor avontuurlijk - rauwe worteltaart (heerlijk!).

Olive
Zoete en hartige pannenkoeken tegenover Conde Duque. Njamnjam! (foto: lilandcloe.com)

Mr Frank
Eerder een adresje voor een lichte, simpele en snelle lunch. Dat laatste was letterlijk te nemen, want er werd wel héél snel afgeruimd, maar de bediening was gelukkig supervriendelijk. We aten er een lekker slaatje en een luchtig dessertje.

Ojala
Oké, het aanbod neigt eerder naar snacks (ik at er porchetta met rode kool, tomaat en patatas bravas) dan een uitgebreid etentje, maar het was er best lekker. Eerlijk: ik kon niet weerstaan aan de muntgroene muren en moést eens binnen. Leuke stek, waar je ook gewoon eentje kan drinken. Qua muziek hoorden we Rihanna, The Weeknd en Drake, niet meteen eetdeuntjes, maar favorieten van het hippe Madrileense volkje? Ga zeker eens ook eens piepen naar het strand in de kelder! 

Spaans voor beginners

'When in Rome, do as the Romans do' gaat het bekende gezegde. Menig Madrileen gaf ons tijdens onze citytrip de indruk dat die spreuk evengoed op Madrid toegepast kan worden, vooral wat de taal betreft. Oké, de meeste (jonge) Madrilenen spreken wel een mondje Engels, dus geen paniek. Maar even vaak krijg je grappige situaties waarin je in het Engels iets vraagt en er hardnekkig in het Spaans geantwoord wordt. 

Wat boekhandels betreft, was het hardnekkig aan hun eigen taal vasthouden overduidelijk. We liepen heel veel boeken- én stripwinkels binnen, maar de rekken waren steevast met Spaanse titels gevuld, en daarvoor is mijn Spaans nu eenmaal nog niet goed genoeg. Gelukkig vond ik twee adresjes waar je wél anderstalige boeken kon scoren.

Panta Rhei
Dit boekenwinkeltje in Chueca was meteen een schot in de roos aangezien er een groot aanbod kunst- en designboeken waren, inclusief Engelstalig materiaal. In de kelder liep er ook een tentoonstelling: mooi meegenomen. Klein (lees, je buur passeren aan een rek was onmogelijk), maar héél fijn. (foto: Panta Rhei)

La Central
In La Central pakten ze het al wat groter aan: verschillende verdiepingen vol boeken, maar ook literaire gadgets, een bistro en je kon er blijkbaar lezingen en filosofieworkshops volgen. En, oh ja, een redelijk aanbod van Engelstalige titels. (foto: La Central)

Waarover de Spanjaarden best wat chauvinistisch mochten zijn, was wat mij betreft hun kledijsmaak. Veel meer kleur dan in onze grijsbruine contreien en er mag al eens wat humor aan te pas komen. Als je dan toch in Madrid bent, wil je wel eens wat échte Spaanse merken shoppen (en dan heb ik het niet over die bekende keten die we hier ook vinden).

Kling
De etalage lokte me meteen naar binnen en Kling bleek een merk naar mijn hart te zijn: jong, speels, kleurrijk én met een heel groot gevoel voor humor (een tasje in de vorm van een pakje frieten heb ik nét niet meegedaan).

Oysho
Een lingeriemerk waar ik nog nooit van gehoord had, maar elke winkelstraat van Madrid had wel een filiaal. Voor hun winterpyjamacollectie werkten ze samen met Mr. Wonderful, een koppel grafisch ontwerpers, die schattige figuurtjes en leuke spreuken (ter info: in het Engels, mét schrijffouten) uittekenden. Hoe kon ik daaraan weerstaan? (foto: Oysho)

Loreak Mendian
Klassevol en prijzig, zo ken ik dit Spaanse merk. Maar hadden wij even geluk: het waren pré-kerstkoopjes, jipie! (foto: Loreak Mendian)

UO*
Nee, niet Urban Outfitters, maar UO*. Happy products for happy people is hun motto, leuke producten en humoristische spreuken hun handelsmerk. Ik heb me een Spaanstalig paar kousen als souvenir van dit designbureau gekocht (toegegeven, in de lokale Fnac). 'When in Rome...', hé. (foto: UO*)

Alternatief Madrid: van illustraties tot graffitikelders

Madrid bulkt van de leuke kleine winkeladresjes. Het was wel even wennen aan de 'siesta' van pakweg 14u tot 17u waardoor diezelfde adresjes potdicht waren op tijdstippen die bij ons in België als shoppingspitsuren worden beschouwd. Voordeel is dan weer dat de deuren erna pas gesloten worden als wij normaal ons avondmaal al achter de kiezen hebben.

Malasaña
Dé alternatieve wijk bij uitstek is ongetwijfeld Malasaña, waar hipsters in kleine, Parijs aandoende straatjes op terrasjes hangen en het ene leuke adresje tegen het andere aanschurkt. Mijn favorieten:

La Antigua
Handgemaakte ontwerpen én héél veel illustraties in dit gezellige winkeltje, tot op de jurkjes die in de rekken hangen toe. Dé vraag: waar eerst kijken?

Contigo alla fine del mondo
Er was een workshop bezig achteraan de winkel maar we werden warm onthaald om rond te snuisteren. Meer aandacht voor minimalisme en Scandinavisch aandoend design hier, maar je vindt er evengoed handmaak en gezeefdrukte illustraties op tassen en kussens.

La Fiambrera
Een hele bak vol prints en illustraties in beperkte oplage verwelkomt je meteen bij binnenkomst (omigosh, Madrid heeft duidelijk véél aandacht voor grafisch ontwerp en illustratie, heerlijk!). Verder: boeken (allemaal in het Spaans helaas), gadgets, grappige lokale ontwerpen, een minibar en een tentoonstellingsruimte. Kiezen is verliezen, zeg maar. (foto: La Fiambrera)

Nest Boutique
Kitsch en cadeautjes, onmogelijk om met lege handen buiten te gaan. (foto: Nest Boutique)

Mon petit retro
'Petit' is dit adresje zeker. Dan stapelen ze maar de retro kinderspulletjes in de hoogte. Claro que si! (foto: Mon petit retro)

Magma Room
Een sterk oog voor styling en het op zich al mooie pand lokte me naar binnen. Dieren geborduurd op hemdzakjes, mooie stofkeuzes en een goede dosis humor in de kledij: I like! Dat ze ook een online shop hebben, lieten ze me nog weten. (foto: Magma Room)

Lavapiés
Ik had Lavapiés als mogelijk interessante wijk aangeduid. Hier liepen we vanzelf enkele fijne verrassingen binnen. Dit zou wel eens dé wijk kunnen zijn om in de gaten te houden.

Swinton & Grant had ik genoteerd in mijn te bezoeken adresjes. Concept store klinkt te hautain voor deze warme stek: een mooi aanbod designboeken en graphic novels (haast àlles in het Spaans, alweer), een cafeetje én beneden een mooie tentoonstellingsruimte. Wij genoten er van de schilderijen van Kyle Hughes-Odgers.

Calle Miguel Servet, de straat waar Swinton & Grant zich bevindt, telt ook enkele puike graffitiwerken die na een graffitifestival de straat zijn blijven sieren.

In de Calle del Dr. Fourquet verleidden enkele Spaanse zinnetjes aan een poort ons om eens achter het muurtje te gaan piepen. Jonge gezinnen uit de buurt hadden de handen in elkaar geslaan en het leegstaande perceel ingericht tot volkstuin slash speeltuin waar ook ruimte voor filmprojectie en lessen (Engels voor beginners, onder andere) voorzien was. Mooi!

La Tabacalera is een oude, laat ons eerlijk zijn, vervallen tabaksfabriek die de stad uit handen gegeven heeft aan jonge enthousiastelingen. Gratis, zo vertelde de vriendelijke jongeheer aan de ingang, op voorwaarde dat ze alle workshops, ateliers en activiteiten die ze er inrichten kosteloos aanbieden aan het publiek. Een heus sociaal-cultureel project, zeg maar. 's Avonds kan je het bord met het aanbod bekijken en je gaan inschrijven voor - om er maar enkele te noemen - flamenco, filosofie, longboarden of fietsen herstellen. Gewoon nieuwsgierig rondwandelen mocht ook. Wij ontdekten dat de muren van de kelders  vol prachtige graffiti stond.

Toevallig wandelden we nog wat verder langs de fabrieksmuren en ontdekten we dat er nog een tweede deel aan La Tabacalera was: Promocion del Arte. In de industriële gangen kon je er gratis exposities van hedendaagse kunstenaars bezoeken, en dan van dat type dat je evengoed in musea zou kunnen spotten. Had ik al gezegd dat het op kunstvlak best snor zit in Madrid?

werk van kunstenares Cecilia Paredes

Conde Duque
Conde Duque en Museo ABC hebben we al gehad, maar in deze wijk vind je ook wat kleine winkeltjes die zeker de moeite waard zijn.

Olula
Olula wint waarschijnlijk de prijs voor meest sympathieke winkeltje. Javi en Cris hebben er hun studio waar ze bekokstoven welke nieuwe handgemaakte, milieuvriendelijke en vrolijkmakende ontwerpen ze op de wereld willen loslaten. Naast hun eigen creaties vind je in hun winkel ook producten van lokale creatievelingen.

Duke Shoes
Een favoriet van de wederhelft: hét adres om een paar unieke sneakers op de kop te tikken. (foto: Duke Shoes)